ง่า...เราหลงรักคนแปลกหน้าเข้าจริงๆแล้วหรือ(3)
เฟร์มองเราเหมือนจะล้อเลียนแต่ก็ไม่พูดอะไร คงเก็บไว้ล้อแน่ๆเลยเจ้าหญิงน้อยจอมป่วน แล้วเราก็ดึงเฟร์ออกมาจากร้านนั้น ก็เธอเล่นไปตีสนิทถามอะไรไม่รู้กับเจ้าของร้านตอนที่เราเผลอ เลยลากออกมา ตามมาด้วยเสียงบ่นอย่างไม่จริงจัง “โธ่ พี่วอร์มคะ ก็แค่คุยกันนิดเดียวเองทำเป็นกังวลไปได้ ไปทำอะไรไว้รึไงคะ” แล้วเธอก็หัวเราะก็เพราะรู้หน่ะสิว่าเราไม่ทำอะไรอยู่แล้วเลยแกล้งได้แกล้งดี จากนั้นก็เดินไปอีกหลายร้าน “ดูนั่นสิคะพี่วอร์มใครก็ไม่รู้กำลังมองพี่วอร์มอยู่” “ไหน” เราหันไปดูเร็วมากซึ่งเป็นภาพที่เฟร์คงไม่เคยเห็น เพราะปกติแล้วเราไม่เคยสนใจคนที่มองเราหรือกรี๊ดเราเลย “นั่นไงคะ” เรามองตาม “เฮ่อ” ก็เหมือนทุกทีพวกที่กรี๊ดทุกคนไม่เลือกหน้า “ถอนหายใจทำไมเหรอคะ เอ้ หรือเพราะว่าไม่ใช่ที่กำลังรอกันน๊า” รู้ทันไปซะทุกเรื่องเลยนะตัวแสบ ก็เราเดินไปด้วยมองหาเธอคนนั้นไปด้วย “ป่าว ก็เหมือนทุกครั้งที่เจอ” “จริงแน่เหรอคะ ไม่รู้ใจตัวเองซะละมั้ง” “พี่ว่าเราไปที่ร้านกันเลยดีกว่า อีก 10 นาที 6 โมงละนะ” “ ค่ะไปก็ได้” แล้วเราก็มารอ 1 คนกับอีก 1 คู่ที่ร้าน นั่งอยู่ได้ซักพัก ไอ้บลูกับน้องน้ำก็มา แลวเราก็นั่งรอไอ้เบลมัน “ มันไปจีบสาวถึงไหนของมันวะ” ฝาแฝดของเบลเป็นผู้เอ่ยอย่างเหนื่อยใจ ไม่ทันขาดคำมันก็มา แต่คนเดียวที่ไหนหล่ะ มันพาสาวที่ไหนมาด้วยไม่รู้ตั้ง 3 คน “ มาแล้วเว้ย รอนานป่ะวะ” ทุกคนพร้อมใจกันส่ายหัวกำลังมองสาวๆทั้ง 3 แย่งกันเกาะแขนไอ้เบล เอ้อ ให้มันได้อย่างงี้สิวะ แล้วมันก็เดินมานั่งข้างๆเฟร์ ปล่อยให้ 3 สาวยืนเถียงกัน แล้วมันก็พูดเผื่อแผ่ให้สามสาวได้ยินว่า “เฟร์รอพี่นานมั้ยจ้ะ อยากกินอะไรดีหล่ะ เดี๋ยวพี่ไปเอาให้นะ” เฟร์ก็รับมุกได้เร็วจริงๆ “ อืม ขอเป็นน้ำเย็นๆละกันค่ะ” “งั้น รอพี่แป๊บนึงนะจ้ะ” เฟร์ผยักหน้ารับอย่างว่าง่าย ขณะนี้สามสาวกำลังมองตาเป็นมัน “ดูแลแฟนเราดีๆนะ” น่าน งัดไม้ตายมาใช้ซะเลย “ อื้อ ห่างกันแค่ไม่ถึงเมตรทำเป็นเว่อร์ไปได้ ดูสิแฟนแกเขินแล้ว” ไอ้บลูช่วยอีกแรง ส่วนเจ้าหญิงน้อยตอนนี้เล่นละครได้สมจริงสุดๆ จนพวกสาวๆ สามคนหยุดเถียงกัน แล้วเดินกระแทกเท้าจากไป สมใจไอ้เบลมัน “ขอบใจจ้ะเฟร์ เรามาเริ่มงานเล็กๆกันเลยดีกว่า ทุกคนพร้อมรึยัง” ทุกคนผยักหน้า “ งั้น เราเป็นผู้ดำเนินรายการนะ เจ้าหญิงน้อยหลับตาจ้ะ” พอมันไปเอาเค้กมาเสร็จ “อ้าว ลืมตาได้แล้ว” แล้วเพลงวันเกิดก็เริ่มบรรเลงจนจบ “อฐิษธานเร็ว” แล้วเฟร์ก็อฐิษธานอะไรไม่รู้ครู่นึง “ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ” “ ไม่เป็นไรคร๊าบเพื่อน้องสาวสุดที่รักพวกเราทำได้ทุกอย่าง” “มีความสุขมากนะ พี่เป็นห่วง มีอะไรก็บอกพี่ด้วย ถ้าไม่บอกนะ แล้วพวกพี่รู้ทีหลังจะจับตีให้ก้นลายเลย รักษาสุขภาพด้วยนะสุขสันต์วันเกิดจ้ะ” ไอ้บลูให้ไปแล้ว ต่อไปก็ไอ้เบล “ น้องสาวของพี่โตขึ้นอีกปีละนะ น่ารักขึ้นด้วย ผู้ชายไม่ห่วง ก็เราเป็นดี้นี่เนอะ แต่ถ้ามีทอมมาจีบต้องผ่านพี่ก่อนนะ พวกเดียวกันรู้สันดานกันดี เผื่อมันคิดจะหลอกน้องสาวพี่จะได้ไปฆ่ามัน แฮปปี้ เบิร์ดเดย์จ้ะ” คนสุดท้ายเราเอง “อายุเราเพิ่มขึ้นละนะ อยู่ ม.3 แล้ว ต้องอ่านหนังสือเยอะๆ มีความรับผิดชอบมากๆ เพราะต้องไปสอบที่อื่นอีกนะแล้วนิสัยที่ไม่รู้จักโต ก็ทำให้มันโตขึ้นบ้าง แต่อยากให้รู้นะว่าถึงแฟร์จะโตขึ้นยังไง เฟร์ก็ยังเป็นเจ้าหญิงน้อยของพี่อยู่ดี มีความสุขมากๆนะ” “อยากแกะของขวัญเลยได้มั้ยคะ” “เชิญจ้ะ” กล่องแรกของไอ้บลู เป็นหีบดนตรี ตามสไตล์คนโรแมนติก แล้วก็ได้รับคำชม” โอ้โห เพราะจังเลยค่ะ เฟร์จะฟังก่อนนอนทุกคืนเลย จะได้หลับฝันดี” ส่วนกล่องที่สองของไอ้เบลเป็นสร้อยข้อมือเงิน เป็นรูปจำลองจักรวาล (ก็มีทั้งดาว ทั้งพระจันทร์) “นี่ก็น่ารักจังเลยค่ะ เดี๋ยวเฟร์จะใส่เดี๋ยวนี้เลย” “ กล่องสุดท้ายของพี่วอร์ม จะเป็นอะไรน๊า” กล่องนี้ใช้เวลาแกะพอสมควรพอเอาออกมาได้ผู้รับถึงกับตกใจ “นี่อย่าบอกนะคะว่าพี่วอร์มเป็นคนเลือก ทำไมมันน่ารัก แล้วก็หวานขนาดนี้ แล้วนี่ก็หมีสีชมพูขนปุยสีที่เฟร์ชอบด้วย พี่วอร์มเลือกจริงๆเหรอคะ” “เอ่อ...ป่าวหรอก ” “ อ๋อ คงเป็นคนที่พี่ที่ร้านนั้นพูดถึงใช่มั้ยคะ” เราได้แต่พยักหน้ารับ ไอ้แฝดทำหน้างงทั้งคู่ “อั้นแหน่ มีกิ๊กแล้วไม่บอกเพื่อนนี่หว่า” ไอ้เบลทำท่าจะถามต่อ แต่เฟร์พูดขึ้นก่อน” เรื่องนี้เอาไว้คุยกันทีหลังเถอะค่ะ มันคงยาวหน่ะ คุยกันเมื่อไหร่ก็ได้ กินเค้กก่อนดีกว่าจะละลายแล้ว ตอนนี้เจ้าตัวเค้ายังไม่พร้อมอย่าคาดคั้นพี่วอร์มเลยค่ะ” แล้วเราก็เรื่มกินเค้ก โดยที่เราหันไปมองที่ม้านั่งตัวเก่าเป็นพักๆ เฮ่อ ทำไมไม่มีเธอน ตอนนี้เธออยู่ไหนทำอะไร แล้วจะคิดถึงเราบ้างมั้ย “ไอ้วอร์ม” “ตะโกนทำไมหูจะแตก” “ก็เรียกแล้วแกเหม่ออะไร มองหาไรวะ” “ป่าว ก็มองไปเรื่อยๆ” “เราแค่จะบอกไอติมแกเริ่มละลายแล้ว” หลังจากนั้นเราก็ชะเง้อเป็นพักๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะเห็นเธอซักที จนถึง 2 ทุ่ม “ กลับบ้านได้แล้วไอ้วอร์ม “ เราลุกยังหันซ้ายแลขวาอยู่ “เฮ้ย กลับเว้ยไอ้วอร์ม มองหาไรอีกวะ” เฮ่อ เราคงไม่เจอเธอจริงๆ เอาเหอะถ้าทนคิดถึงไม่ไหวจะไปหาที่บ้านเลย กลับก่อนนะ ขากลับเฟร์ซ้อนเรากลับ ไปส่งเฟร์ที่บ้าน ร่ำลาเพื่อนๆ “เฟร์ ฝันดี พี่ไปละนะ” “ค่ะ พี่วอร์มมีอะไรก็คุยกับเฟร์ได้นะคะ เฟร์รู้พี่วอร์มเคยอกหัก จนเย็นชาได้ขนาดนี้ แต่อย่าเอาความรักครั้งแต่ละครั้งมาตัดสินความรักครั้งอื่นเลยค่ะ ถ้าเรารักก็ต้องยอมรับว่ารัก ไม่งั้นมันอาจจะสายเกินไปได้นะคะ แล้วสุดท้ายคนที่เสียใจก็คือเราเอง ฝันดีค่ะพี่วอร์ม คิดดูดีๆนะคะ” แล้วเราก็กลับมานอนคิด จะทำยังไงดีหล่ะ เราคงต้องยอมรับกับตัวเองแล้วแหละ ว่าเราชอบคนแปลกหน้าเข้าจริงๆ ตอนนี้ยังใช้คำว่ารักไม่ได้หรอกมันไม่ใช่เร็วเกินไปหรอก แต่เธอจะรักเรามั้ยแค่นั้นเอง ขอให้เราได้เจอกันอีกที จะพยายามไม่ทำตัวเย็นชาแต่ความจริงการได้อยู่ใกล้เธอก็ละลายกำแพงความเย็นชาของเราได้มากจริงๆ ฝันดีนะ คนที่ทำให้เราเป็นอย่างงี้ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน คิดถึงนะ แล้วเธอเป็นเหมือนกันมั้ย

By : SerApH    Date : 4 Aug 2005 09:06